कठिनमपि मृगाक्ष्या वल्कलं कान्तरूपम्
न मनसि रुचिभङ्गं स्वल्पमप्यादधाति ।
विकचसरसिजायाः स्तोकनिर्मुक्तकण्ठम्
निजमिव कमलिन्याः कर्कशं वृन्तजालम् ॥
अभिज्ञानशाकुन्तले (१.२१)

निर्दहति कुलविशेषं ज्ञातीनां वैरसंभवः क्रोधः ।
वनमिव घनपवनाहततरुवरसंघट्टसंभवो दहनः ॥
श्रीकृष्णमिश्रयतेः प्रबोधचन्द्रोदयः (५.१)

प्राणाः परित्यजत काममदक्षिणं माम्
रे दक्षिणा भवत मद्वचनं कुरुध्वम् ।
शीघ्रं न याति यदि तन्मुषिताः स्थ नूनम्
याता सुदूरमधुना गजगामिनी सा ॥
श्रीहर्षस्य रत्वावली (४.3)

चूडारत्नैः स्फुरद्भिर्विषधरविवराण्युज्ज्वलान्युज्ज्वलानि
प्रेक्ष्यन्ते चक्रवाकीमनसि निविशते सूर्यकान्तात् कृशानुः ।
किं चामी शल्ययन्तस्तिरिरमुभयतो निर्भराहस्तमिस्रा-
संघट्टोत्पिष्टसन्ध्याकणनिकरपरिस्पर्धिनो भान्ति दीपाः ॥
अनर्घराघवम् (२.५१)

मौलौ गङ्गा-शशाङ्कौ करचरणतले सीतलाङ्गा भुजङ्गाः
वामे भागे दयार्द्रा हिमगिरिदुहिता चन्दनं सर्वगात्रे ।
इत्थं शीतं प्रभूतं तव कनकसभानाथ सोढुं क्व शक्तिः
चित्तं विर्वेदतप्ते यदि भवति न ते नित्यवासो मदीये ॥
अप्पय्यदीक्षितः